دردمندی پیش شبلی می گریست شیخ از او پرسید کاین ز چیست گفـت شیخا دوستـی بود آن من کز جمالش تازه بودی جان من وی بمرد و من بمیرم از غمش شد جهان بر من سیاه از ماتمش شیخ گفتا شد دلت بی خویش ازین؟ خود نمی بایست سزایت بیش ازین؟ دوستی دیگر گزین این بار تو که نمیرد هم نمیـری زار تو دوستـی کز مرگ نقصان آورد دوسـتـی او غـم جـان آورد هر که شد در عشق صورت مبتلا هم آن صورت فـتـد در صد بلا
عطار نیشابوری
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
کاش بشه یه روز منم خودم رو بشناسم! ولی خیلی دوست دارم نظر دیگران رو هرچی که باشه بدونم، فرقی نمی کنه!
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت