التودد الی الناس نصف العقل 
          مهرورزی و دوستی با مردم نصف عقل است.
                                                                    ( تحف العقول ص 425)
حضور دوست در همه دوران نوجوانی، بلوغ، جوانی و... از نیازهای انسان به شمار می آید و در روایات اهل بیت(ع) و سخنان بسیاری از روان شناسان و علمای مذهب، تاکیدی فراوان بر اهمیت دوست به چشم می آید.
حال اگر بخواهم تعریفی مختصر در مورد دوستی داشته باشم باید بگویم که دوستی نوعی پیوند و ارتباط است که بر اثر عشق، علاقه و با زیر بنای محبت، بین فرد با دیگران به وجود می آید و این علاقه و ارتباط بایستی از روی آگاهی و توجه و همراه با رعایت حقوق دوستان باشد.
هر چند که من بر این باورم که همه ی انسانهایی که به نوعی با آنها در ارتباط هستم خواهران و برادران من هستند و رابطه ای صمیمی و دوستانه بین ما است و از دوستان یکدیگر به شمار می آییم؛ اما به این نکته نیز باید توجه داشت که «دوستی» کلمه ی ارزشمندی است و هر کسی را نمی توان «دوست» نامید. چرا که محیط رشد و تربیت افراد متفاوت است و هر کسی خلق و خو و منشی خاص برای خود دارد.
پس همان گونه که در ابتدای صحبتم گفتم انسان نمی تواند بدون دوست باشد و همچنین نمی تواند هر کسی را به عنوان دوست برگزیند و به او اعتماد کند.
بنابراین باید در لحظه ی انتخاب که لحظه ای حساس است، دقت ویژه داشته باشد و همراهی را برای خود انتخاب کند که در این راه او را به سمت سعادت و پیشرفت هدایت کند و همچنین ما نیز به عنوان دوست برای طرف مقابل این چنین باشیم.
و اما از بهترین راه هایی که می توان در انتخاب دوست از آن استفاده کرد آزمودن آنهاست. یعنی پیش از اینکه ارتباطی نزدیک و صمیمانه برقرار کنیم آنها را بیازماییم.
          کسی که پیش از آزمودن، اطمینان کند، پشیمان می شود.
                                                                                   امام علی(ع)
دوستان عزیز آنچه که گفتم بخشی از تجربیات و مطالعات من بود که در پایان آخرین پست مربوط به موضوع دوستی تشکری ویژه از نویسندگان کتاب های مورد مطالعه ام خواهم داشت. و به شما نیز التماس دعا دارم، آخه امتحان دارم

نوشته شده در شنبه 86/2/22ساعت 2:48 عصر توسط زینب نظرات ( ) |